dépôt

Κάποιο μεσημέρι όταν χαθεί, φώς μου, ο ήλιος
και φανεί τ'αστέρι της μεσονυχτιάς μες στα μαλλιά σου
στα χέρια μου θά'χω σφιχτά
τη ματωμένη σου καρδιά
και θα γελάω, απόμακρη,
για τα περίεργα, τρελλά, παράξενα όνειρά σου.