στους κόπρους...

Μια φορά κι έναν καιρό υπήρχε ένας κόπρος που τον έλεγαν Λάμπη Αστράφτη. Πιστεύω πως έζησε ευτυχισμένος, όχι σαν κόπρος -ευτυχώς ή δυστυχώς, ποιος ξέρει, αλλά σαν σύντροφος. Στους Λάμπηδες αυτού του κόσμου ευχές πολλές για μια χρονιά γεμάτη χάδια, πίστη, παιχνίδι, αγάπη και προπάντων...κόκκαλα!!!