Ανάμεσα στους σωρούς των νεκρών, τα καμπανάκια των φορείων, τις προειδοποιήσεις αυτού που όλοι έχουμε συνηθίσει να ονομάζουμε πεπρωμένο, το πεισματάρικο ποδοβολητό του φόβου και την εξέγερση της καρδιάς τους, μια απειλητική βουή δεν είχε ποτέ πάψει να διατρέχει και να κρατάει σε συναγερμό κείνα τα πανικόβλητα πλάσματα. Τους έλεγε πως έπρεπε να ξαναβρούν την πραγματική τους πατρίδα. Όμως για όλους αυτούς η αληθινή πατρίδα βρισκόταν πέρα απ'τα τείχη της στραγγαλισμένης πόλης. Βρισκότανε μέσα στους ευωδιαστούς θάμνους των λόφων. Μέσα στην θάλασσα. Στις ελεύθερες χώρες και στην δύναμη της αγάπης. Και σ'αυτήν ακριβώς την πατρίδα, δηλαδή στην ευτυχία, ήθελαν να ξαναγυρίσουν, στρέφοντας με συχασιά το πρόσωπό τους απ'όλα τ'άλλα.
Albert Camus, "Η πανούκλα"
Μετ.Ηλία Θεοφιλάκη
Εκδ. Aujourd'hui, 1955