Σιγά-σιγά. μη βιάζεσαι ζωή. Φρόνιμα τώρα.
Τα θέλγητρά σου σπάταλα κι αν σκόρπιζες μπροστά μου,
εγώ σου ακριβοπλήρωσα τ' απατηλά σου δώρα,
μ' όλους, θαρρώ τους πόθους μου και μ' όλα τα όνειρά μου.

Το βλέπω πια. υστερόβουλη, ζωή, μου εφάνεις. Τώρα
στάλα τη στάλα ράθυμα θα πιω το νέο ποτήρι.
κι αν είναι αργά και θάνατός μου γίνει απά στην ώρα
Θα μ' εύρει σαν τον άτρομο, καλό καραβοκύρη

ΜΙΝΩΣ ΖΩΤΟΣ